OBSZAR I

Zadanie 1

   Już nie mogliśmy doczekać się zajęć z MegaMisją w kolejnym roku szkolnym. I wreszcie zaczęły się! Od razu zabraliśmy się do wykonywania postawionych przed nami zadań.

   Hodowla żółwia to nie jest taką prostą sprawą, więc trzeba zdobyć wiele istotnych informacji. podpowiadaliśmy Julce i Kubie o co należałoby zapytać, czego się dowiedzieć, zanim zaczną hodować zwierzątko, np.: co je żółw, jak należy go pielęgnować, ile kosztuje, gdzie możemy go kupić i wiele innych. Dzięki temu nauczyliśmy się, że informacji należy szukać w różnych źródłach i odrzucać te, które są nieprawdziwe. Zrobiony przez nas plakat pozwolił nam uporządkować wiadomości na temat różnych źródeł informacji. Uświadomiliśmy sobie, że tę samą informację najczęściej (choć nie we wszystkich wypadkach) możemy uzyskać z różnych źródeł i pamiętać należy o tym, że przy niektórych źródłach informacji trzeba korzystać z pomocy rodziców lub nauczycieli.

   Pierwsze zadanie już za nami. Nie możemy doczekać się kolejnego wyzwania!

 

 

 

Zadanie 2

   Aby poprawnie wykonać zadanie drugie w MegaMisji, wybraliśmy się wspólnie do biblioteki szkolnej. Naszym celem było odnalezienie przewodników i atlasów, w których mogliśmy poszukać ciekawych miejsc.

   Na początku, z poprzednich zajęć, przypomnieliśmy sobie, skąd możemy czerpać potrzebne nami informacje. Następnie podzieliliśmy się na dwie grupy. Każda z nich miała za zadanie poszukać w Internecie informacji o pogodzie na Sycylii i na Islandii. W atlasach sprawdziliśmy ich położenie a w przewodnikach odszukaliśmy zdjęcia prezentujące przyrodę i krajobrazy na każdej z wysp. Kolejnym etapem było zaprezentowanie wyników naszej pracy na forum i w formie wspólnego głosowania wybranie miejsca wyjazdu bliźniaków. Jednogłośnie wybrana została Sycylia ze względu na panującą tam pogodę.

   Dzisiejsze zajęcia uświadomiły nam, że podjęcie dobrej decyzji warto oprzeć na informacjach odnajdywanych w wielu źródłach.

                   

 

 

Zadanie 3

   Na dzisiejszych zajęciach z ochotą zabraliśmy się do pracy, ponieważ złapanie Psotnika było zadaniem idealnym dla nas! Niektóre pytania z materiału pomocniczego nie sprawiły nam trudności. Inne nie były już dla nas wcale takie oczywiste. Podanie przy pytaniach źródła informacji pozwoliło nam na krytyczne odniesienie się do niego.

   Po dzisiejszych zajęciach wiemy, że odpowiedzi na pytanie możemy znaleźć w różnych źródłach. Nie koniecznie jednak, wszystkie z nich muszą być  wiarygodne, ponieważ w mediach można znaleźć informacje prawdziwe i fałszywe. Zgodnie stwierdziliśmy, że dla nas najbardziej wiarygodnym i sprawdzonym źródłem informacji są nasi rodzice. Jesteśmy przecież ich dziećmi i chcą dla nas jak najlepiej.

                                                   

                

 

 

Zadanie 4

   Kolejne zadanie okazało się bardzo ciekawe. Lubimy przyrodę i chętnie podejmujemy tematy z nią związane. Po wysypaniu zawartości zielnika, na naszych stolikach pojawiło się dużo ciekawych rzeczy: były liście, ilustracje różnego rodzaju owoców oraz nasiona w woreczkach. Podzieliliśmy się na trzy grupy i błyskawicznie uporządkowaliśmy materiał, posegregowaliśmy w grupy i przytwierdziliśmy do kolorowych stron zielnika. Mieliśmy kilka pomysłów na wyznaczenie kolejnych podgrup w zbiorach. Nasz zielnik jest bardzo kolorowy i ciekawy. Wygląda zachwycająco! Z pewnością wykorzystamy go na innych zajęciach przyrodniczych.

   Dzisiejsze zajęcia nauczyły nas, że aby dobrze i poprawnie uporządkować przedmioty lub informacje należy dokładnie je poznać i pogrupować w odpowiedni sposób. Takie działania pozwolą nam w przyszłości szybko je odnaleźć i w każdej chwili z nich skorzystać.

 

 

Zadanie 5

   Prezentacje to jest coś, co bardzo lubimy robić. To zadanie było więc idealne dla nas. W związku z tym, że wiemy co to jest prezentacja, szybko udało nam się odgadnąć różne jej formy, które przedstawione zostały w materiale pomocniczym - plakat, audycja, strona internetowa itp. Już to znamy! Szybko wybraliśmy preferowaną przez siebie formę prezentacji. Trochę kłopotów sprawiło nam uzasadnienie wyboru. Ustalenie cech dobrej prezentacji nie jest takie łatwe. Nad tymi zagadnieniami musieliśmy się trochę zastanowić.

   Kolejnym etapem zajęć było przygotowanie prezentacji na temat zdrowego odżywiania. Ustaliliśmy, że wspólnymi siłami przygotujemy jeden duży plakat. Wcześniej każdy z nas przyniósł z domu różne opakowania po produktach spożywczych. Zastanowiliśmy się, jak ma wyglądać nasza praca i przystąpiliśmy do dzieła. Efekt wspólnej twórczości powiesiliśmy na tablicy, żeby przypominał nam o zdrowym odżywianiu na co dzień.

   Dzisiejsze zajęcia pozwoliły nam uświadomić sobie, że wyniki swojej pracy można przedstawić w formie tradycyjnej albo cyfrowej na komputerze. Niezależnie jednak od tego, w jakiej formie je przedstawimy, musi spełniać cechy dobrej prezentacji.

 

 

OBSZAR  II

Zadanie 1

   Przedstawianie się Pstotnikowi to fajna sprawa. Nie sądziliśmy jednak, że mówienie o sobie jest wbrew pozorom takie trudne. Im dłużej to robiliśmy, tym chętniej chcieliśmy o sobie opowiedzieć. Coraz więcej informacji mieliśmy do przekazania. Zadanie to uświadomiło nam, że w naszej grupie są osoby z zainteresowaniami podobnymi do naszych, że mamy podobne pasje. W trakcie pracy pojawił się pewien problem. Nie wiedzieliśmy do końca, które informacje możemy , a których nie powinniśmy udzielać obcym ludziom. Wspólnie ustali9liśmy, że najbezpieczniej będzie podawać tylko podstawowe dane, takie jak np.: imię, zainteresowania, hobby.

   Wymyślenie własnego nicku i awatara okazało się bardzo ciekawym i kreatywnym zadaniem. Mieliśmy mnóstwo pomysłów i nie wiedzieliśmy, na które z nich mamy się zdecydować. Jeszcze większą frajdę mieliśmy podczas odgadywania, czyje one są. Nasze zainteresowania pokrywają się ze sobą, więc i awatary były podobne

   Dzisiejsze zajęcia uświadomiły nam, że podczas podawania swoich danych obcym, trzeba zachować szczególną ostrożność. Nigdy nie wiemy z kim mamy do czynienia zarówno w świecie rzeczywistym, jak i wirtualnym.

   

 

 

 

Zadanie 2

   Jak to się mogło stać, że Psotnik zaczął znikać? Byliśmy tym przerażeni. Bez zastanowienia wspólnie ruszyliśmy  mu na pomoc i szybko zabraliśmy się do wykonywania kolejnych zadań.

   W pierwszej kolejności, z rozsypanek wyrazowych, ułożyliśmy po trzy wypowiedzi. były to: sms, e-mail oraz wypowiedź w rozmowie z rodzicami. Okazało się to dużo trudniejsze, niż sądziliśmy na początku. Nie mogliśmy się zdecydować w niektórych przypadkach, jakch sformułowań mamy użyć. Za to mieliśmy mnóstwo pomysłów, kiedy można użyć form, których wcześniej nie wykorzystaliśmy.

   Konkurs na temat zasad komunikacji to było to, czego nam było trzeba. Uwielbiamy rywalizację. Każda z grup w skupieniu zastanawiała się, która z informacji będzie dobra, ponieważ wszyscy chcieliśmy zdobyć nagrodę. Wszyscy z uwagą uczestniczyliśmy w poprzednich zadaniach, dlatego poziom konkurencji był bardzo wyrównany.

   Podsumowaniem dzisiejszych zajęć było przypomnienie najważniejszych zasad w kontaktach z ludźmi. Stosowanie odpowiednich norm komunikowania się w praktyce jest bardzo ważne bez względu na to, czy są one bezpośrednie, czy przy pomocy jakichkolwiek urządzeń.

                              

 

 

Zadanie 3

   Co tydzień czekamy na wtorek i piątek. Są to te dni, w których odbywają się zajęcia z MegaMisji. Uwielbiamy je! Chętnie pomagamy Julce i Kubie w rozwiązywaniu różnych problemów z Psotnikiem. Na dzisiejszych zajęciach zajmowaliśmy się komunikacją. Jak się okazuje, zwracanie się do innych osób nie jest takie łatwe. Do Psotnika od razu postanowiliśmy zwracać się tak, jak do naszego przyjaciela.

   Na podłodze w naszej świetlicy pojawiła się żółta linia. Wszyscy zastanawialiśmy się do czego ona służy. Jednak nie dowiedzieliśmy się tego od razu. Na początku mieliśmy do odegrania scenki, które przedstawiały wymianę informacji miedzy nadawca i odbiorcą. Było przy tym dużo śmiechu.

   W kolejnym zadaniu zajęliśmy się naszą zagadkową linią. Okazało się, że jej zadaniem jest oddzielenie komunikatów formalnych od nieformalnych. Musieliśmy sporo się nabiegać, aby poprawnie to zrobić.

   Często bawimy się w świetlicy w kalambury, więc porozumiewanie się za pomocą obrazów i gestów jest nam dobrze znane. W związku z tym kolejne zadanie nie sprawiło nam trudności.

   Najbardziej podobało nam się odnajdywanie drugiej osoby po dźwięku. W całej sali rozległy się różne dźwięki, np.: „kap kap”, „brum brum” „ko ko ko”.

   Dzisiejsze zajęcia umożliwiły nam porozumiewanie się w różny sposób, za pomocą słów, gestów, obrazów, i dźwięków. Byliśmy z siebie dumni, że po raz kolejny udało nam się pomóc naszemu Psotnikowi.

              

                                                   

 

 

Zadanie 4

   Gdy usłyszeliśmy słowo superbohater byliśmy zadowoleni. Wiemy o nich wszystko i możemy o nich rozmawiać w nieskończoność. Znamy ich całe mnóstwo i potrafimy wymienić ich super moce. niektórych z nich nie znały nawet nasze wychowawczynie.

   Nasza lista była bardzo długa. Bezbłędnie odróżniamy bohaterów świata realnego od tych fikcyjnych. Wiemy, że nie możemy naśladować bohaterów, który potrafią latać, ponieważ robią to tylko w bajkach i komiksach.  

   Podczas wykonywania zadania wyobraźnia działała na pełnych obrotach. Wykazaliśmy się kreatywnością w tworzeniu portretów własnych i naszych ulubionych komiksowych lub wymyślonych superbohaterów.  Z dumą prezentowaliśmy nasze prace przed kolegami i koleżankami, którzy z zainteresowaniem słuchali opowieści. Wszyscy chcieliśmy pochwalić się swoimi pracami i zawiesić je na tablicy. Wspólnie z Julką i Kubą zastanawialiśmy się, które postacie są lepsze: rzeczywiste czy fikcyjne. Uzgodniliśmy, że wszyscy bohaterowie mają swoje zalety i są wyjątkowi.

   Na dzisiejszych zajęciach doszliśmy do wniosku, że wyobraźnia i kreatywność są niezbędne do budowania świata rzeczywistego i fikcyjnego, w tym tego wirtualnego. Wszyscy jesteśmy wyjątkowi, kreujemy nasz świat. Jesteśmy niepowtarzalni! To dzięki temu powstają wszystkie wynalazki.

       

      

 

 

OBSZAR  III

Zadanie 1

   Po usłyszeniu tematu dzisiejszego zadania wiedzieliśmy, że świetnie damy sobie z nim radę. przecież każdy z nas chętnie ogląda różne programy w telewizyjne. Najczęściej i najchętniej oglądamy bajki i programy dla dzieci, ale i z ogromnym zainteresowaniem śledzimy m.in. programy przyrodnicze. Zgadzamy się z tym, że obie funkcje telewizji (rozrywkowa i informacyjna) są tak samo ważne i potrzebne.

   Podczas kolejnego zadania śmiechu było po pachy. Bez problemów przygotowaliśmy i odegraliśmy scenki przedstawiające programy telewizyjne. Każdy z nas wiedział co ma robić, ponieważ wiemy na czym polegają programy informacyjne i rozrywkowe. Uporządkowaliśmy swoją wiedzę podczas wyliczania cech prezentowanych przez nas programów rozrywkowych i informacyjnych.

   Kolejne zadanie polegało na odgadywaniu gatunków telewizyjnych. Bardzo lubimy bawić się w kalambury, dlatego z ochotą zabraliśmy się do dzieła. Po odgadnięciu każdego hasła razem uzgodniliśmy, czy jest to rozrywka czy informacja. Zwieńczeniem dzisiejszych zajęć z MegaMisją był plakat z hasłami ozdobiony rysunkami kojarzącymi się z daną kategorią.

      

     

     

 

 

Zadanie 2

   W świetlicy często słuchamy różnych audiobooków, jednak takiego o przygodach Tomka Sawyera mogliśmy wysłuchać po raz pierwszy. Mieliśmy wiele ciekawych pomysłów na to, co o nim napisać. Trudno było nam podzielić nasze wypowiedzi na fakty i opinie. Z pomocą przyszły nasze wychowawczynie, które pomogły nam zrozumieć różnicę pomiędzy opinią a faktem. Dzięki temu bez trudu udało nam się dopisać kilka informacji do kolumny, na której przyczepione były karteczki z faktami.

   W kolejnym etapie zostaliśmy podzieleni na dwie grupy i wyruszyliśmy na poszukiwania skarbów Tomka, które zostały ukryte w naszej sali. Byliśmy podekscytowani, ponieważ każda grupa chciała znaleźć ich jak najwięcej. Skarby Tomka były dla nas wyjątkowe. Nie wszystkim z nas się spodobały. Ustaliliśmy, że każdy ma prawo do własnych opinii i nie wolno ich krytykować. Dla każdego skarbem może być coś innego. Tomek z pewnością był nimi zachwycony.

   Pod koniec zajęć okazało się, że od dzisiaj mamy swój własny skarb – naszego własnego Psotnika!

                                                            

 

 

Zadanie 3

   Na dzisiejszych zajęciach zajmowaliśmy się mediami.  Dowiedzieliśmy się, co właściwie oznacza to pojęcie.

   Na początku wyjaśniliśmy to trudne słowo i staraliśmy się właściwie dopasować zdjęcia do poszczególnych środków przekazu. Omówiliśmy krótko, czym one się charakteryzują. Znaczą część mediów znaliśmy z życia codziennego. Nie wiedzieliśmy, czym różni się e-book od audiobooka. Dzięki naszej pani zrozumieliśmy, że jeden z nich możemy czytać a drugiego tylko słuchać.

   Transmisja meczu była czymś nowym na naszych zajęciach. Do tej pory nie mieliśmy okazji oglądać i słuchać meczu naszej ulubionej drużyny. Jednak bez widoku nagrania trudno było nam wyobrazić sobie, co dzieje się na boisku. Doszliśmy do wniosku, że różne media odbieramy różnymi zmysłami. Nie mieliśmy problemów z pogrupowaniem ich w te, które możemy odbierać za pomocą wzroku, słuchu i te, które trzeba jednocześnie zobaczyć i usłyszeć.

   Wszyscy z nas znają opowieść o Calineczce, jednak z wielką ochotą wysłuchaliśmy nagrania. Wykonanie komiksu nie było prostym zadaniem. Myślimy, że wykonaliśmy je wzorowo, ponieważ każda grupa chciała wypaść jak najlepiej. Efekt końcowy bardzo nam się podobał, dlatego powiesiliśmy komiksy na naszej gazetce, aby się nimi pochwalić.

   Nagrodą za wspaniałą pracę była możliwość wybrania kształtu i koloru Psotnika. Jednogłośnie zdecydowaliśmy, że pomarańczowy jest naszym ulubionym!

 

 

 

Zadanie 4

   Tematyka dzisiejszych zajęć bardzo przypadła nam do gustu. Wszyscy używamy emotikonów, więc było to coś w sam raz dla nas.

   Trudno jest rozmawiać o emocjach, ale dzięki dzisiejszym zajęciom z MegaMisji mieliśmy możliwość porozmawiać o tak ważnym temacie, który nie należy do najprostszych i najłatwiejszych. Doskonale bawiliśmy się przedstawiając różne emocje. Każdemu z nas uczucia towarzyszą w życiu codziennym, dlatego dokładnie wiedzieliśmy, jak za pomocą mimiki twarzy przedstawić strach, smutek, radość, gniew czy przerażenie.

   Bardzo szybko udało nam się rozszyfrować plansze z smsami, ponieważ sami używamy emotikonek pisząc wiadomości prywatne. Dzięki temu możemy wyrazić swój nastrój i poza słowami przekazać dodatkowe treści. Zadanie, w którym dłuższą informację trzeba było przekazać w wersji skróconej z emotikonami również nie sprawiło nam trudności, chociaż zajęło nam to troszkę więcej czasu.

   Czymś zupełnie nowym była dla nas pantomima. Na zajęciach w świetlicy nigdy nie bawiliśmy się w ten sposób. Odgrywamy różne scenki, ale zazwyczaj używamy przy tym słów. Przekazywanie treści za pomocą pantomimy  sprawiło, że publiczność raz po raz wybuchała śmiechem. Zadanie to uświadomiło nam, że emocje można przekazywać także bez słów a ich odczytanie nie jest takie trudne.

   Jesteśmy bardzo kreatywni, dlatego każdy z nas miał inny pomysł na przekazanie zapisanej informacji wyłącznie za pomocą obrazków, gestów i emotikon. Okazało się jednak, że nie zawsze można je było później z łatwością odczytać.

   Emocje towarzyszą nam każdego dnia. Każdy człowiek powinien starać się nad nimi panować, aby nikomu nie sprawić przykrości. Powinniśmy znać podstawowe emotikony, ponieważ umożliwi nam to poprawne odczytywanie przekazu i właściwe używanie ich w naszych prywatnych wiadomościach.

   Prezent od Julki i Kuby sprawił nam ogromną radość. Z przyjemnością będziemy ubierać naszego Psotnika, wybierać dla niego nowe stylizacje.

 

 

     OBSZAR IV

Zadanie 1

   Prawa człowieka a zwłaszcza dziecka to tematyka ważna, o której trzeba rozmawiać. Dobrze jest, że poruszamy ją na zajęciach z MegaMisji w sposób łatwy i przyjemny.

   Zastanawialiśmy się, jak w laboratorium mogło dojść do włamania. Przecież zabezpieczenia komputerowe powinny być bezpieczne. Za żadne skarby nie mogliśmy pozwolić włamywaczowi ukraść Psotnika! Julka i Kuba mogli na nas liczyć! Z rozszyfrowaniem zakodowanego hasła (PRAWO) nie mieliśmy problemu. Wszyscy znają i używają pojęcia PRAWO. A tak właściwie, co się za nim kryje? Wspólnymi siłami, z pomocą wychowawczyni, doszliśmy do rozwiązania. Dzięki temu utwierdziliśmy się w przekonaniu, że jego znaczenie jest wyjątkowe.

   Poezja na zajęciach z MegaMisji to coś nowego. Z przyjemnością słuchaliśmy naszej koleżanki, która czytała wiersz „Dziecięce prawa”. Zapisane na tablicy prawa nie do końca były dla nas zrozumiałe. Z pomocą poznanego wiersza wspólnie ustaliliśmy, o co w nich chodzi.

   Wszyscy z nas oglądaliśmy kiedyś bajki i filmy, w których głównym bohaterem był szeryf z Dzikiego Zachodu. Bez problemu opisaliśmy w co jest ubrany i jakie są jego największe atrybuty. W kolejnym zadaniu to my staliśmy się szeryfami i broniliśmy praw do informacji. Chętnie przedstawiliśmy za pomocą rysunków, z czym wiąże się prawo do informacji.

   Na koniec zabraliśmy się do ubierania naszego Psotnika. To jeden z naszych ulubionych momentów!

                  

 

 

Zadanie 2

   Ten cyberprzestępca nadal tam jest.  Sądziliśmy, że już się go pozbyliśmy z Laboratorium. Musimy go powstrzymać i nie pozwolić, by skopiował Psotnika.

   Prezentacja naszych prac była pierwszym etapem. Każdy pokazał to, z czego jest szczególnie dumny, powiedział o swojej pracy kilka słów. Położyliśmy karteczki ze swoim imieniem i nazwiskiem na własnych pracach. Ale co to? Kiedy się tylko na chwilę odwróciliśmy, jakiś chochlik pozamieniał prawie wszystkie karteczki, niektóre z nich nawet zabrał! Nie byliśmy z tego zadowoleni. Byliśmy raczej wściekli! Jedynie Kuba poczuł ulgę, bo na jego pracy nadal przyczepione było jego imię. Nie lubimy, kiedy ktoś zabiera nam nasze rzeczy, a już na pewno, gdy podpisuje się swoim imieniem pod naszymi pracami, które sami tworzyliśmy. Przecież to zwykła kradzież!

    Jako autorzy swoich prac często prezentujemy je na gazetkach szkolnych, wystawach, w kronice świetlicy. My chcemy pokazywać kolegom i koleżankom nasze prace, ale oczywiście nie trzeba tego robić.  Sami decydujemy o tym, czy je opublikować i nikt nie może nas do tego zmusić.

   Należy pamiętać, że nikt nigdy nie może podpisywać się pod cudzą pracą. Jeśli ktoś zdecydował się na pokazanie swojej pracy, to inni mogą z niej korzystać czytając ją, oglądając, słuchając lub cytując. Oczywiście używając fragmentów wypowiedzi innych osób, musimy pamiętać, że należy podać, kto jest jego autorem, a cytat umieścić w cudzysłowie.

 

 

Zadanie 3

   Bezpieczeństwu (również temu w sieci) poświęcamy w szkole wiele uwagi. Cieszymy się, że na zajęciach z MegaMisji również mogliśmy poruszyć ten temat.

   Ouiz z przygodami pingwinka Rozumka bardzo nam się podobał. Z uwagą oglądaliśmy kolejne zmagania z tabletem, a później z zaangażowaniem pomagaliśmy pingwinkowi w rozwiązywaniu jego problemów związanych z korzystaniem z tabletu i surfowaniem w Internecie. Byliśmy zgodni, pomimo pracy w grupach i tak wybieraliśmy te same odpowiedzi. Wypełnianie kontraktu pingwinka było interesującym zadaniem. Bardzo lubimy rozwiązywać zadania polegające na uzupełnianiu luk brakującymi wyrazami. Uznaliśmy, że dobrym pomysłem byłoby zawarcie takiego kontraktu z własnymi rodzicami. Każdy z nas zabrał wzór takiego kontraktu do domu, aby omówić go z mamą i tatą.

   Dzięki dzisiejszym zajęciom w jednym miejscu zebraliśmy zasady bezpiecznego korzystania z mediów. Wiemy, co należy zrobić, gdy w sieci zobaczymy coś niepokojącego i jeśli coś nas zaniepokoi, to wiemy, że zaw3sze możemy zwrócić się po pomoc do naszych rodziców.

                                            

 

 

Zadanie 4

   Bardzo ucieszyliśmy się, gdy bliźniaki zaprosiły nas do kina. Od razu domyśleliśmy się, co wiąże się z przyjaznym kinem. Chodzimy do szkoły integracyjnej, więc temat niepełnosprawności jest nam dobrze znany.

   Codziennie w szkole spotykamy osoby niepełnosprawne. Są to nasi koledzy i koleżanki, z którymi bawimy się i pracujemy na zajęciach w świetlicy. Bez trudu potrafimy wymienić różnego typu niepełnosprawności i wiemy, jak możemy pomóc w przezwyciężaniu codziennych trudności. Budynek naszego kina zaprojektowaliśmy w taki sposób, żeby był kolorowy, przyjazny i dostępny dla każdego.

   Na dzisiejszych zajęciach nie było wśród nas dzieci słabowidzących. Widzieliśmy podręczniki i zeszyty naszych kolegów z tym typem niepełnosprawności, więc łatwiej było nam zdecydować o wielkości czcionki, która będzie odpowiednia do filmu.

   Dyktando rysunkowe wydawało się prostym zadaniem. Okazało się nie lada wyzwaniem szczególnie dla osób dyktujących. Trzeba ciągle uważać na to, po której stronie się coś znajduje, w jakiej odległości, jakiej jest wielkości. Efekt końcowy można uznać za zadawalający, choć nie wszystko zgadzało się idealnie.

   Budynek kina zaprojektowaliśmy tak, że wszystkie klasy z nasze4j szkoły mogłyby obejrzeć w nim film. Usiedliśmy więc przed ekranem i obejrzeliśmy film pt. „Len”. Taka wersja filmu była dla nas ciekawym doświadczeniem.

 

 

 

     OBSZAR V

Zadanie 1

   Każdy z nas bardzo lubi zdjęcia. Na zakończenie każdego roku szkolnego, w naszej świetlicy, pojawia się galeria ze zdjęciami, która pokazuje wszystko, czym zajmowaliśmy się w danym roku. Wszyscy z zaciekawieniem oglądają fotografie i odszukują na nich siebie. Ostatniego dnia możemy zabrać kilka z nich na pamiątkę. Dlatego temat dzisiejszych zajęć bardzo nam się spodobał. Chcieliśmy stworzyć nasz multimedialny album z Psotnikiem.

   Prawie wszyscy z nas robili już w swoim życiu jakieś zdjęcia. Nie zdawaliśmy sobie sprawy z tego, że podczas robienia zdjęć trzeba kierować się pewnymi zasadami. Perspektywa i kadr… co to takiego? Nigdy o tym nie słyszeliśmy. A kompozycje nie dotyczą przypadkiem kwiatów? Tego właśnie chcieliśmy się dowiedzieć i od razu zabrać do wykonywania „profesjonalnych” zdjęć.

   Przy pomocy ramy obrazu kadrowaliśmy wybrane obiekty, segregowaliśmy zdjęcia na udane i nieudane, układaliśmy własną kompozycję. Na końcu samodzielnie robiliśmy zdjęcia z różnej perspektywy. Wszystkie wyszły super!

   Od dzisiaj każdy z nas zna wszystkie najważniejsze zasady obowiązujące świetnych fotografów. Wreszcie nasze zdjęcia będą idealne.

 

 

Zadanie 2

   „Audiopamietnik” hmm… co to jest? Zadawaliśmy sobie to pytanie, gdy tylko Julka i Kuba zapowiedzieli temat dzisiejszych zajęć. Znamy słowo „ audio”, więc skojarzyliśmy, że chodzi o nagrania różnych dźwięków. Trudno nam było odgadnąć, czym będziemy się dzisiaj zajmować tym bardziej, że na stoliku leżały tablety i telefon.

   Podczas zabawy dźwiękowej bawiliśmy się super! Ubawiliśmy się po pachy  wymyślając różne odgłosy i próbując je naśladować.

   Pomysłów na dźwięki, które najczęściej można usłyszeć w szkole, mięliśmy mnóstwo. Dzwonek, zapinanie tornistra, przekładanie kartek zeszytu, odsuwanie krzesełka to tylko niektóre z nich. Przy pomocy tabletu, który był nagrodą od Fundacji Orange, mogliśmy je nagrać. Stosowaliśmy się przy tym do zasad dotyczących dobrego nagrywania, np. Unikanie echa, brak dodatkowych szumów, niepożądanych odgłosów itp. Świetnie bawiliśmy się przy odtwarzaniu i odgadywaniu dźwięków nagranych przez przeciwną grupę.   

   Wspólnie doszliśmy do wniosku, że umiejętność poprawnego nagrywania dźwięków jest bardzo przydatna. Dzięki temu będziemy mogli przypominać sobie ważne dla nas wydarzenia.

 

 

Zadanie 3

   Podczas dzisiejszych zajęć wykorzystywaliśmy narzędzia cyfrowe, aby stworzyć własne opowieści. Zainspirowała nas do tego cyfrowa opowieść Julki i Kuby o Psotniku.

   W pierwszej kolejności zaczęliśmy od zaplanowania poszczególnych etapów pracy. Wspólnie ustalaliśmy, jak powinny wyglądać kolejne obrazy. pamiętaliśmy o tym, że każde opowiadanie powinno posiadać wstęp, rozwinięcie i zakończenie. Po wykonaniu prac, ułożyliśmy je w odpowiedniej kolejności. Byliśmy z siebie dumni, ponieważ obie opowieści dało się bez większego trudu odczytać ni zrozumieć.

   Najprzyjemniejszym etapem dzisiejszych zajęć była zamiana naszych opowieści obrazkowych w opowieści cyfrowe. Posłużyliśmy się do tego tabletem, którym wykonaliśmy serię zdjęć. Utrwaliliśmy przy tym, zdobytą na wcześniejszych zajęciach, umiejętność robienia zdjęć. Po obejrzeniu prac wykonanych przez obie grupy doszliśmy do wniosku, że nasze umiejętności cyfrowe są na coraz wyższym poziomie, a co ważne, potrafimy wykorzystać je w praktyce.

 

 

Zadanie 4

   Dzisiejsze zajęcia wyglądały inaczej od dotychczasowych. Pracowaliśmy przy komputerze w naszej sali.

   Tylko część z nas miała wcześniej okazję obrabiać zdjęcia w programie graficznym, więc bardzo ucieszyła taka możliwość na dzisiejszych zajęciach. Podobało nam się zmienianie efektów, rysowanie palny, słoneczka, chmur i rzeki. Nie wszystko wychodziło nam tak, jak byśmy chcieli, ale na szczęście program „Mały Malarz” umożliwia cofnięcie efektu.

   Staraliśmy się, aby nasze zdjęcia do złudzenia przypominały pocztówkę Basi. Gdy nam się to udało postanowiliśmy wypróbować inne możliwości i funkcje, które daje nam program. Nasze prace stały się kolorowe i przysłoniły karaibski obraz niemal całkowicie.

   Od dzisiaj już na pewno poradzimy sobie z obróbką każdego zdjęcia i będziemy pracować na takim programie w domu.  

 

 

Zadanie 5

   Na wirtualnej wycieczce nikt z nas jeszcze nie był. Uwielbiamy wycieczki, ale taka przy pomocy komputera to coś zupełnie nowego. Zwiedzenie w ten sposób wystawy Muzeum Narodowego wydało nam się bardzo atrakcyjne.

   W pierwszej kolejności musieliśmy ułożyć z puzzli słowo digitalizacja. Zupełnie nie wiedzieliśmy, co ono oznacza, chociaż niektórzy z nas już je kiedyś słyszeli. Okazało się, że pod tak trudnym określeniem kryją się czynności, które już potrafimy robić. Poznaliśmy je na zajęciach z MegaMisji! Wspólnie zastanawialiśmy się nad tym, w jaki sposób przenosimy obrazy, obiekty i dźwięki do komputera, a także w jakim celu to robimy.

   W naszej świetlicy bardzo dużo czasu poświęcamy na zajęcia plastyczne. Posiadamy bardzo dużo prac o różnorodnej tematyce. Naszą świetlicową wystawę postanowiliśmy stworzyć z rysunków poświęconych tematyce zimowej, które wykonaliśmy tego dnia. Sfotografowaliśmy wszystkie dzieła i umieściliśmy je w galerii internetowej.

   Dzięki zajęciom z MegaMisji wiemy już wiele o mediach, potrafimy z nich korzystać. Mamy jednak ochotę na jeszcze więcej!

 

 

 

OBSZAR  VI

Zadanie 1

   Wirusy to takie niebezpieczne stworki, które atakują wszystko dookoła. Przeniknęły także do MegaMisji, więc musieliśmy pomóc Julce i Kubie rozprawić się z nimi.

   Zastanawialiśmy się, co znajduje się w wielkich kartonowych pudłach leżących na środku stolika. Okazało się, że były to zadania do wykonania. Znakomicie bawiliśmy się przy rozpakowywaniu kolejnych punktów i sprawdzaniu zawartości kopert. Zadania w nich zawarte nie sprawiły nam dużych trudności. Ogarnęły nas wątpliwości przy ważnych pytaniach. Bardzo dokładnie omówiliśmy każde z nich, aby nikt nie miał wątpliwości i dokładnie wiedział, jak powinien zachować się w trudnej sytuacji. A co znalazło się w ostatnim pudełku? O nie! To były wirusy! Powinniśmy być bardzo ostrożni przy otwieraniu wiadomości, prezentów od innych osób. Okazuje się, że nawet to, co jest atrakcyjne i ciekawe może zawierać niebezpieczną zawartość.

   Aby bronić się przed wirusami założyliśmy skrzynki mailowe na niby i zabezpieczyliśmy je silnymi hasłami. Oczywiście pamiętaliśmy o tym, że hasło dostępu powinno być znane wyłącznie właścicielowi. W czasie zabawy „Zatrzymaj wirusa” mogliśmy wyobrazić sobie, jak działają bariery antywirusowe, które są zabezpieczeniem komputera przed atakami z zewnątrz. Wspólnie doszliśmy do wniosku, że każde urządzenie (komputer, tablet, smartfon) powinien być w nie wyposażony.  

 

 

Zadanie 2

   Tematem dzisiejszych zajęć po raz kolejny było bezpieczeństwo w Internecie. Z ciekawością słuchaliśmy opowiadania Stasia, który opowiadał o swoich wakacjach spędzonych w Pocztówkowej Krainie. Widząc śnieg za oknem, sami zatęskniliśmy za wakacjami, za słońcem i górami. W wyobraźni przenieśliśmy się do swoich ulubionych miejsc. Bardzo współczuliśmy Stasiowi, gdy dowiedzieliśmy się, że został obrażony w Internecie przez anonimowego użytkownika a zdjęcie jego rodziny zostało niekorzystnie przerobione w programie graficznym i upublicznione. Wszystko dlatego, że stanął w obronie Pocztówkowej Krainy. Starannie rysowaliśmy ilustracje do kolejnych części opowiadania, ze smutkiem stwierdzając, że są one coraz bardziej przerażające. Na szczęście wszystko dobrze się skończyło. Administrator usunął zdjęcie, a Staś zabezpieczył w odpowiedni sposób swój profil.

   Dzięki dzisiejszym zajęciom dowiedzieliśmy się, że w takich sytuacjach możemy zwrócić się o pomoc do administratora strony, i że policja zajmuje się tego typu cyberprzestępstwami. Musimy pamiętać, że w Internecie nic nie ginie, że od momentu jej udostępnienia informacji każdy ma do niej dostęp i może zrobić z nią co chce, dlatego musimy starannie dobierać treści i uważać na to co publikujemy. Należy również zabezpieczyć silnymi hasłami wszystkie konta na profilach społecznościowych i adresy e-mail, a by nikt nie mógł wykorzystać zamieszczonych tam informacji.

 

 

Zadanie 3

   Tym razem rozmawialiśmy o tajemnicach. Wszyscy mamy jakieś sekrety, którymi chcemy się podzielić tylko z najbardziej zaufanymi osobami. Czy nie można ich nikomu zdradzać? Tego właśnie chcieliśmy się dzisiaj dowiedzieć!

   Mini quiz pozwolił nam wyjaśnić, czym jest tajemnica. Każdy z nas podał przykłady rożnych tajemnic, np. niewłaściwe zachowania, oceny w szkole, hasła w poczcie elektronicznej, słabe strony, czego się boimy itp.

   Następnie podzieliliśmy się na grupy. Każda z nich miała do odegrania scenkę. Przeanalizowaliśmy teksty i przystąpiliśmy do dzieła. Niestety, nie wszystkie kończyły się tak, jak byśmy sobie życzyli. Wspólnie zastanowiliśmy się nad zmianami w ich zakończeniach. Wyjaśniliśmy też, kiedy warto dotrzymać tajemnicy, a kiedy w żadnym wypadku nie można zostawić jej tylko dla siebie. Doszliśmy do wniosku, że w sytuacjach zagrażających zdrowiu lub nawet życiu innych, trzeba powiedzieć o nich zaufanej osobie (rodzicom, nauczycielom, dziadkom, pedagogowi szkolnemu). Na tym polega właśnie bycie dobrym przyjacielem. Trzeba wiedzieć, że w niektórych sytuacjach zdradzając tajemnicę przyjaciela, tak naprawdę mu pomagamy.

 

 

Zadanie 4

   Na dzisiejszych zajęciach ponownie skupiliśmy się na mediach i ich świadomym wykorzystaniu. Wspólnie przypomnieliśmy sobie, czym są media i z łatwością wymieniliśmy kilka ich przykładów: prasa, telewizja, radio, Internet itd. Dzisiaj bardziej szczegółowo pochyliliśmy się nad Internetem i telewizją.

   Poznaliśmy małego Jasia i wspólnie z jego mamą stworzyliśmy listę zasad, którymi Jaś powinien się kierować korzystając z mediów. Nie wszystkie rady jego mamy dotyczyły naszego tematu. Jeśli zapisane na tablicy rady związane były z telewizją - dzieci przyczepiały na tablicy niebieskie karteczki, jeśli z Internetem – zostawiały puste pole. Były wśród nich i takie, które odnosiły się do obu sytuacji.

   Pizza aktywności pozwoliła nam szybko zorganizować Jasiowi czas wolny. W wolnych miejscach wpisaliśmy nasze pomysły na spędzanie czasu wolnego, były to: gry planszowe, rysowanie, jazda na rowerze, pomoc mamie przy gotowaniu lub sprzątaniu. Każdy z nas miał możliwość stworzenia własnej pizzy aktywności. Pamiętaliśmy, aby zbyt dużo czasu nie zajęły nam gry komputerowe i oglądanie telewizji.

   Pamiętając o zainteresowaniach Jasia i tym, co lubi robić w wolnym czasie, wypisaliśmy na tablicy propozycje programów telewizyjnych i stron internetowych, które pozwolą mu poszerzyć jego wiedzę. Pamiętaliśmy o tym, aby były to programy odpowiednie do jego wieku.

   Wspólnie doszliśmy do wniosku, że wszystkie rady dotyczące Internetu i telewizji, których udzieliliśmy Jasiowi, powinny obowiązywać również nas.

 

 

OBSZAR  VII

Zadanie 1

   Hasłem przewodnim dzisiejszych zajęć była przyjaźń. Zastanawialiśmy się, czym jest prawdziwa przyjaźń? Co jest dla nas ważne w przyjaźni?

   Gdy dowiedzieliśmy się, że będziemy chodzić po ścieżce z zakrytymi oczami, wydawało nam się to banalnie proste. Okazało się jednak, że nie tak łatwo jest zaufać drugiej osobie, która ma nas bezpiecznie przeprowadzić na drugą stronę. Współpraca podczas tego zadania była trudna. Cały czas należało uważać na to, jak zachowuje się nasz partner. Należało szybko reagować, uważnie obserwować, czasem poczekać, przytrzymać, wydać komendę. Dokładnie tak , jak w przyjaźni pomagamy sobie, słuchamy, jesteśmy wsparciem, mamy przygody i wspólnie podejmujemy wyzwania.

   Mamy wielu przyjaciół, z którymi lubimy spędzać czas. Nasze aktywności przedstawiliśmy w sposób graficzny, a prace umieścili9śmy na tablicy dookoła słowa PRZYJAŹŃ. Czasami różne sytuacje sprawiają, że nasz przyjaciel wyjeżdża. Nie oznacza to, że musimy stracić go na zawsze.  W przyjaźni na odległość możemy komunikować się dzięki mediom społecznościowym, komunikatorom, telefonom, wiadomościom tekstowym. Bardzo zaciekawiły nas listy, które dostaliśmy od naszych rówieśników z różnych krajów.  Ustaliliśmy wspólnie, że nasze imiona, wiek, kraj pochodzenia, zainteresowania i to, co lubimy, są informacjami, którymi możemy się podzielić także z osobą, której bezpośrednio nie poznaliśmy.

  Ostatnim dzisiejszym wyzwaniem było ponowne przejście po ścieżce. Tym razem przyjaciel nie trzymał już naszej dłoni, a tylko kierował nas głosem. Zadanie to okazało się jeszcze trudniejsze.

   Podsumowując dzisiejsze zajęcia doszliśmy do wniosku, że znajomości na odległość mają zarówno zalety, jak i wiele wad. Chyba wszyscy z nas wolą, gdy bliska nam osoba jest obok nas. 

 

 

Zadanie 2

   Zdenerwowaliśmy się, gdy usłyszeliśmy, że Psotnik jest tylko sztuczną inteligencją i nie ma emocji. My od początku uważamy go za naszego przyjaciela i postanowiliśmy udowodnić wszystkim ,że ma uczucia.

   Na zajęciach z MegaMisji zajmowaliśmy się już emocjami, więc bez trudu mogliśmy wymienić kilka z nich: radość, smutek, rozczarowanie, ból, złość, zazdrość, zdziwienie, zachwyt, obrzydzenie, zniecierpliwienie itp. Bardzo pomocne przy ich odczytywaniu jest ciało, miny, gesty, które pokazują, co w danej chwili odczuwamy.

   Podczas zabawy w pantomimę okazało się, że wszyscy wyczuleni jesteśmy na najmniejsze gesty okazujące uczucia i bardzo szybko potrafimy je zidentyfikować. Nasze komunikaty przekazują i wywołują emocje. Udało nam się rozszyfrować uczucia towarzyszące nadawcy i odbiorcy poszczególnych komunikatów. Nie we wszystkich przypadkach byliśmy jednogłośni. Doszliśmy do wniosku, że jeśli nie widzimy drugiej osoby, możemy błędnie odczytać emocje, które jej towarzyszą.

   Na rysunkach przedstawiliśmy nasze dzisiejsze emocje, każdy z nas zaprezentował co czuje. Psotnik również zaprezentował nam swoje emocje. Pokazał, że chociaż jest sztuczną inteligencją, posiada uczucia i potrafi je pokazywać tak, jak każdy z nas.

 

 

Zadanie 3

   „Na niebiesko dla autyzmu”, „Świąteczna paczka”, „Kredki dla Afryki”, „Bądź bezpieczny” to przykłady różnych działań, które kilka razy w roku odbywają się w naszej szkole. Od dzisiaj wiemy już, że są to kampanie społeczne. Utwierdziło nas w tym opowiadanie pt. „Historia o Mateuszku”.

   Losowane przez nas krótkie hasła, od razu nasuwały nam odpowiedzi, jakiego problemu dotyczą i do czego zachęcają. Dowiedzieliśmy się, że kampanie społeczne dostarczają nam informacji o różnych sprawach, zachęcają do przemyśleń i przede wszystkim do podejmowania określonych działań. Pokazują nam, co możemy zrobić, aby zmienić świat na lepsze.

   W końcu przyszedł czas na naszą własną kampanię. Uczymy się w szkole integracyjnej, więc od razu pomyśleliśmy o kampanii poświęconej udzielaniu pomocy osobom niepełnosprawnym, której hasło przewodnie brzmi „Pomaganie jest super!” oraz kampanii na rzecz zwierząt pod hasłem „Bądź moim bohaterem!”. Plakaty wyszły wspaniale. Postanowiliśmy wywiesić je na korytarzu szkolnym, żeby każdy mógł się z nimi zapoznać.

 

 

Zadanie 4

   Nasz kochany Psotnik jest smutny. Uwierzył w to, że jest zły. Musieliśmy go przekonać, że jest inaczej. Od samego początku wiedzieliśmy, że jest dobry.

   Uznaliśmy, że najlepszym sposobem na przekonanie Psotnika będzie wytłumaczenie mu różnicy między dobrem i złem. W tym celu ocenialiśmy, czy dane zachowanie można określić jako dobre czy złe. Każda sytuacja została przez nas dodatkowo uzasadniona i omówiona.

   Następnie wypisaliśmy na tablicy dobrych i złych bohaterów, których znamy z bajek i komiksów. Byli to m.in. Minionki, Shrek, Elza z Krainy Lodu, Harry Potter, Spiderman, Batman, zła Macocha, Kopciuszek, Lord Vader itd. Dla każdej z grup znaleźliśmy cechy wspólne.

   W bajkach bardzo łatwo nam rozpoznać pozytywne i negatywne postacie. Pomaga nam w tym kolorystyka i odpowiednia muzyka. Postaci pozytywne są kolorowe i gdy się pojawiają słychać przyjemną muzykę. Te drugie są prawie zawsze ubrane na szaro lub czarno, a dźwięki im towarzyszące są niskie i wzbudzające niepokój. Pamiętamy jednak, ze nie wszystkie postacie są cały czas dobre lub złe. Źli przemieniają się w dobrych, dobrzy w złych, a czasem po prostu trzeba ich lepiej poznać. Są to np. Hans z Krainy Lodu, Dru z Minionków czy Megamocny.

   Dzisiejsze zajęcia  uświadomiły nam, że nie można oceniać ludzi tylko po wyglądzie. Ważne jest to, co mamy w sercu i jak postępujemy.

 

 

 

 

OBSZAR VIII

Zadanie 1

   Dzisiejsze zadanie z MegaMisji sprawiło, że zostaliśmy detektywami. Z chęcią zabraliśmy się do tropienia nadawcy i odbiorcy komunikatu.

   Świetnie bawiliśmy się podczas rozmowy z użyciem plastikowych kubeczków. Chcieliśmy sprawdzić, czy taki system rzeczywiście działa i umożliwia wymianę informacji.

   Przypomnieliśmy sobie, kim jest nadawca, odbiorca i że łączy ich komunikat. Wypisaliśmy na tablicy, czym jest komunikat, np. rozmową, opinią, dialogiem, tekstem, komentarzem, ostrzeżeniem, monologiem, komplementem itp.

   W następnym zadaniu rysowaliśmy różne środki przekazu (radio, komputer, kino, gazetę itp.). Wspólnie zastanawialiśmy się które treści w nich zawarte można odtwarzać wielokrotnie a które tylko raz. Wyniki naszej pracy wywiesiliśmy na tablicy.

   Dzięki dzisiejszym zadaniom wiemy już, kim jest nadawca, odbiorca, czym jest komunikat i potrafimy to wszystko poprawnie wyjaśnić.

 

 

Zadanie 2

   O pieniądzach wiemy już bardzo dużo. Dzisiaj dowiedzieliśmy się czegoś nowego.

   Wymienienie form płatności za korzystanie z mediów było prostym zadaniem. Od razu wypisaliśmy na tablicy przelew, gotówkę, możliwość płatności kartą, telefonem.

   Bardzo dużo emocji wywołała w nas gra „Plansza pełna pytań”. Nasunęła nam ona więcej wątpliwości niż oczywistych odpowiedzi. Bardzo trudno było zachować spokój, gdy w grupach mięliśmy ustalić konkretną odpowiedź. Nie zawsze nasze propozycje pokrywały się ze sobą. Wiele posiadanych już przez nas doświadczeń okazywało się sprzecznych. Przedyskutowaliśmy dokładnie każdy przypadek, który nasuwał nam jakieś zastrzeżenia. Udało nam się wygrać. Nie spodziewaliśmy się jednak aż tylu sytuacji, za które płacimy. Wiele z nich wydawało się nam bezpłatnych i nawet nie zastanawialiśmy się zbyt długo, czy może nie jest inaczej. Na szczęście teraz już wiemy.

   Udział w dzisiejszych zajęciach uświadomił nam, że poświęcając swój czas i uwagę na obejrzenie reklamy, także w pewien sposób za nią płacimy. Wiemy też, że zanim podejmiemy zobowiązanie, by zapłacić za korzystanie z mediów nawet małej kwoty z własnego kieszonkowego, lepiej poradzić się rodziców, by uniknąć niebezpieczeństw czyhających na nas w sieci.

 

 

Zadanie 3

   Na dzisiejszych zajęciach rozmawialiśmy o reklamie. Na początku wytłumaczyliśmy pojęcie reklamy,  do czego ona właściwie służy i jakie są jej charakterystyczne cechy. Na tablicy zapisaliśmy miejsca, w których możemy spotkać się z reklamą. Okazało się, że tak naprawdę towarzyszy nam ona niemal wszędzie. Zwróciliśmy uwagę na to, że nie wszystkie reklamy mają za zadanie skłonić nas do zakupu jakiegoś produktu. Poza plakatami reklamowymi istnieją plakaty informacyjne. Odróżniają się od reklam tym, że nie próbują nakłonić nas do kupienia jakiegoś towaru a tylko przekazują jakąś wiadomość, np. o konkursie świetlicowym, o Dniu dla Autyzmu, wycieczce szkolnej.

   Podczas dzisiejszych zajęć sami wykonaliśmy plakaty reklamowe. Były bardzo kolorowe i kreatywne. W czasie pracy zastanawialiśmy się, czy wszystkie reklamy można przyjmować bezkrytycznie. To od nas należy decyzja, które produkty ze sklepowych półek wybierzemy: te z reklamy, czy te mniej popularne, ale może zdrowsze i bardziej nam potrzebne.

 

 

 

OBSZAR IX

Zadanie 1

   Jak należy pracować przy komputerze? To pytanie zadawaliśmy sobie podczas dzisiejszych zajęć. Okazało się, że nie wszyscy jeszcze znają najważniejsze zasady, a przygotowanie stanowiska do pracy z komputerem to przecież podstawowa sprawa.

   Bardzo lubimy zadania polegające na odnajdywaniu różnic. Tak nas ono pochłonęło, że dopiero podczas omawiania zdaliśmy sobie sprawę z tego, czego dotyczy. Wspólnie, na podstawie porównania obu obrazków, sformułowaliśmy najważniejsze zasady dotyczące organizacji stanowiska pracy przy komputerze, smartfonie czy tablecie. Naładowana bateria w naszych urządzeniach przenośnych jest bardzo ważna. Dla utrwalenia wiedzy namalowaliśmy w grupach, jak wygląda bateria naładowana, rozładowana i naładowana tylko częściowo.

   Ostatnim etapem naszych zajęć było stworzenie plakatu z listą najważniejszych zasad obowiązujących przy organizacji stanowiska pracy. Wspólnie go ozdobiliśmy i powiesiliśmy na tablicy, aby każdy mógł się z nimi zapoznać. Nasz plakat jest kolorowy i przyciąga uwagę. Dzięki niemu z pewnością będziemy pamiętać o właściwej postawie.

 

 

Zadanie 2

   Dla nas świetlica to nie tylko śpiewanie piosenek i wykonywanie prac plastycznych. Nie są nam obce także zajęcia kulinarne, ponieważ na Boże Narodzenie pieczemy pierniki, zimą przygotowujemy pożywne śniadania, a na wiosnę robimy sałatki. Ciasta komputerowego jeszcze nigdy nie robiliśmy.

   Ułożenie z rozsypanki przepisu na idealne ciasto nie sprawiło nam problemu, ponieważ często pomagamy naszym mamom w pieczeniu i dokładnie znamy kolejność wykonywanych prac. Za to przy uporządkowaniu przepisu na znalezienie informacji w Internecie musieliśmy się nieźle napocić. Po emocjonującym wyścigu udało się. Teraz mieliśmy już gotową instrukcję i mogliśmy poszukać w Internecie odpowiedzi na nurtujące nas pytania, np. gdzie żyją Inuici. Kto to taki? Nigdy o nich wcześniej nie słyszeliśmy, więc z wielką ochotą zabraliśmy się do poszukiwania informacji na ich temat.

   Aby utrwalić w pamięci dzisiejsze informacje, każdy z nas otrzymał instrukcję zapisaną na czapce kucharskiej. Mogliśmy ozdobić ją według własnego pomysłu. Taka ściągawka na pewno nam się przyda nie tylko w czasie zajęć świetlicowych, ale także na zajęciach komputerowych i w domu.

 

 

Zadanie 3

   Udział w zajęciach z MegaMisji daje nam dużo korzyści. Przede wszystkim regularnie poszerzamy swoją wiedzę, rozwijamy umiejętności, ale też potrafimy krytycznie odnieść się do treści, które napotykamy serfując po Internecie. Wiemy już dużo w kwestii wyposażenia komputera i pracy z nim. Dodatkowo coraz lepiej wychodzi nam współpraca w grupie i wspólna integracja.

   Na dzisiejszych zajęciach zajęliśmy się komputerowym labiryntem, w którym został uwięziony Psotnik. Bardzo szybko udało nam się odnaleźć wyjście. Wykonanie poszczególnych zadań zajęło nam więcej czasu, zwłaszcza te praktyczne. W naszej grze nie ograniczyliśmy się jedynie do kilku punktów zaznaczonych na materiale pomocniczym, lecz dodaliśmy kilka jeszcze innych przystanków tak, by każda grupa miała do wykonania więcej zadań.

   Podsumowaniem zajęć było ułożenie zadań z rozsypanki. Teraz już potrafimy wymienić najważniejsze części urządzenia komputerowego, znamy ich funkcje, wskazujemy aktywne i nieaktywne elementy w aplikacjach.

 

 

Zadanie 4

   Za oknem powoli widać już wiosnę, więc postanowiliśmy zrobić w świetlicy wielkie porządki. Nastroiło nas do tego kolorowe pudełko znajdujące się na środku sali. Z drżącymi z podekscytowania rękami podnieśliśmy pokrywę. Pod nią znaleźliśmy mnóstwo skarbów: zdjęć, pocztówek, map, figurek, płyt CD i innych pamiątek z wakacji. Wszystko w nieładzie! Trzeba było zakasać rękawy i całość uporządkować. Nasze skarby posegregowaliśmy i umieściliśmy w odpowiednich folderach. Po dłuższym zastanowieniu i konsultacji w grupie poprzenosiliśmy kilka elementów pomiędzy folderami.

   Okazało się, że w naszym świetlicowym komputerze również znajdują się takie foldery. Sprawdziliśmy ich zawartość. Były tam nasze skarby z dywanu tylko w wersji cyfrowej! Rozmawialiśmy już kiedyś o tym na zajęciach z MegaMisji. Przypomnieliśmy sobie pojęcie „digitalizacja”. Niektóre z danych znajdowały się w innych folderach niż powinny, więc przy okazji każdy z nas nauczył się przenosić pliki.

   Quiz końcowy w ogóle nie sprawił nam żadnych trudności. Przez kilka miesięcy zajęć z MegaMisją zdążyliśmy się nauczyć już wielu rzeczy.

 

 

Zadanie 5

    Gdy usłyszeliśmy, że na dzisiejszych zajęciach będziemy kręcić film, nie mogliśmy w to uwierzyć. Miał być to film niemy o Czerwonym kapturki. Tylko jak wygląda taki film? Nigdy go nie widzieliśmy. Właśnie dlatego włączyliśmy sobie mistrza tego gatunku – Charlie’go Chaplina. Śmialiśmy się do rozpuku. Nawet bez dźwięku można się przy nim świetnie bawić. Przy okazji mogliśmy podpatrzeć, jak wygląda specyficzna gra aktorska, która głównie polega na gestykulacji i mimice twarzy.

    Przed rozpoczęciem zdjęć musieliśmy przypomnieć sobie znaczenie kilku ważnych pojęć związanych z nagrywaniem filmu takich jak zoom, akcja, perspektywa itd. Kolejnym naszym krokiem był wybór reżysera, aktorów, charakteryzatora, dźwiękowca, operatora kamery, oświetleniowca i scenografa. Każdy z nas miał jakieś zadanie do wykonania. Ustaliliśmy wszystko dokładnie i przystąpiliśmy do nagrywania.

    Podczas pracy najtrudniej było nam zachować absolutną ciszę, ponieważ każdy z nas miał jakieś cenne uwagi. Aby wszystko wyszło tak, jak zaplanowaliśmy, musieliśmy nakręcić kilka dubli, ale ostatecznie udało nam się doprowadzić nagranie do końca. Bawiliśmy się przy tym wspaniale!

 

 

OBSZAR X

Zadanie 1

    Na ostatnich zajęciach kręciliśmy własny film niemy. Dzisiejsze zadanie również było z nim związane. Mieliśmy brać udział w międzyszkolnym konkursie filmowym. Uwielbiamy takie wyzwania i z ochotą zabraliśmy się do działania. Podzieleni zostaliśmy na dwie grupy. Każda z ekip filmowych zrobiła sobie wspólne zdjęcie za pomocą tabletu. Przedstawiciel grupy zapoznał wszystkich z ogłoszeniem o konkursie i jego regulaminem. Następnie przystąpiliśmy do ustalania szczegółów dotyczących naszych filmów. Techniką burzy mózgów uzgadnialiśmy w grupach,  o czym będą nasze filmy, kto będzie głównym bohaterem, gdzie będzie działa się jego akcja, a także co będzie potrzebne do jego realizacji. Rezultatem naszych wspólnych działań były wspaniałe pomysły na filmy przygodowe, do których wykonaliśmy plakaty.

    Julka i Kuba zwrócili nam uwagę na jedną bardzo ważną sprawę, którą jest upublicznianie wizerunku innych osób. Już kiedyś słyszeliśmy o zgodzie na wykorzystanie czyjegoś wizerunku. Jesteśmy dziećmi i sami nie możemy podejmować takich decyzji. Na tablicy, pod hasłem: „Przykłady upublicznienia” wypisaliśmy miejsca, gdzie możemy upubliczniać informacje, zdjęcia, filmy. Od tej chwili każdy z nas będzie wiedział, gdzie może pojawić się jego wizerunek.

    Podsumowaniem naszych dzisiejszych zajęć było uzupełnienie komiksów. Były one jednocześnie dla nas podpowiedzią, jak zachować się w konkretnej sytuacji, gdy ktoś chce wykorzystać nasz wizerunek.

 

 

Zadanie 2

    Na dzisiejszych zajęciach zamieniliśmy się w dzikie plemiona zamieszkujące wyspę Aplikeila!

    Na poczatku pokolorowaliśmy litery, które jak się później okazało utworzyły napis APLIKACJA. Wspólnie przypomnieliśmy sobie wszystko, co wiemy na temat aplikacji, gdzie możemy je instalować, do czego służą, czy wszystkie aplikacje są potrzebne i bezpieczne, czy zawsze sami powinniśmy je instalować.

    Skoro staliśmy się dzielnymi plemionami zamieszkującymi bezludną wyspę, musieliśmy wymyślić ich nazwę i stworzyć plemienne totemy. Wyszły nam wspaniale! Z nazwą i totemem mogliśmy już bez przeszkód buszować po "tabletowej" wyspie pełnej ciekawych aplikacji. 

 

 

Zadanie 3

    Psotnik postanowił pobujać w obłokach. Bardzo chętnie zrobilibyśmy to samo w ten pochmurny poranek. Jednak zupełnie nie wiedzieliśmy jak można bujać w chmurach internetowych. Czy istnieją takie chmury? Kto je tam umieszcza? Nikt nie spotkał się jeszcze do tej pory z takim tworem. Ale już pomysłów, co by można w taką chmurę włożyć, mieliśmy już całkiem sporo.

    Ciężko było nam jednoznacznie określić plusy i minusy wynikające z używania chmury. Niektóre plusy okazywały się jednocześnie wadami i odwrotnie. Pracowaliśmy bardzo ciężko, by dokładnie omówić wszystkie kwestie i wyjaśnić wszelkie wątpliwości. Nie było to łatwe, ponieważ trudno dyskutować o czymś, czego się nigdy nie widziało i nie używało. Nikt z nasz nie miał okazji umieszczać plików w chmurze, więc z przyjemnością chcieliśmy dowiedzieć się czegoś nowego.

    W końcu przyszedł czas na praktykę. Wspólnie wybraliśmy najciekawsze pliki (zdjęcia, fragment naszego filmu) z wcześniejszych zajęć z MegaMisji i umieściliśmy je w naszej chmurze korzystając z komputera stacjonarnego. Następnie, dzięki tabletom zdobytym w programie, mogliśmy sprawdzić, czy wszystkie nasze pliki rzeczywiście znajdują się tam, gdzie powinny. Obiecaliśmy, że w naszych domach dodamy do naszej chmury jeszcze inne, ciekawe pliki, którymi chcemy się podzielić między sobą.

 

 

Zadanie 4

    Na dzisiejszych zajęciach mieliśmy okazję pobawić się w detektywów. Uwielbiamy rozwiązywać zagadki i chętnie sprawdziliśmy swoje umiejętności w czasie zajęć z MegaMisji.

    Pierwsze zadanie wykonaliśmy w trybie ekspresowym. Bez trudu wyłapaliśmy wszystkie fałszywe informacje. Odkryliśmy, kim są osoby o złych opisach i bez trudu udało się nam poprawiliśmy błędne opisy.

   Wspólnie zastanowiliśmy się jaka jest różnica między podszywaniem się pod kogoś a pozostawaniem anonimowym. Na zajęciach z MegaMisji często rozmawialiśmy o konieczności zachowania ostrożności i nie podawaniu swoich osobistych danych nowopoznanym osobom. Zdarzają się jednak sytuacje, w których musimy podać informacje o sobie (np. kiedy prosi nas o nie policjant). Spróbowaliśmy podać kilka przykładów takich sytuacji.

    Ostatnim etapem dzisiejszych zajęć były scenki. W grupach omawialiśmy teksty i przygotowywaliśmy się do wykonania zadania. Odegraliśmy nasze role i zastanowiliśmy się nad postępowaniem ich bohaterów. Na tej podstawie stworzyliśmy cały spis sytuacji, w których powinniśmy zachować anonimowość i takich, w których musimy podać swoje dane. Na koniec każdy z nas wymyślił symbol anonimowości i ozdobił nim naszą listę.

 

 

PROGRAMOWANIE

Zadanie 1

    Zaczynamy PROGRAMOWANIE! W końcu w praktyce wykorzystamy to, czego nauczyliśmy się przez ten rok.

    Zdziwiliśmy się, gdy obok Julki i Kuby zobaczyliśmy nową, nieznaną postać. Okazało się, że Ada będzie wprowadzała nas w tajniki programowania.

    Na początku zajęć przypomnieliśmy sobie znaczenie takich pojęć jak: programowanie, program komputerowy, programista. Bardzo spodobała nam się historia „O dziewczynce, która robiła dokładnie to i tylko to, o co została poproszona.” Formułowanie poleceń dla nie było trudniejsze, niż nam się początkowo wydawało. Nasze instrukcje musiały być precyzyjne, trzeba pamiętać o wszystkich szczegółach. Tak samo należy postępować w przypadku komputerów.

    Rewelacyjnie bawiliśmy się przygotowując nasze własne roboty z figur geometrycznych. Każda grupa miała inny pomysł i nasze prace są kolorowe i niepowtarzalne.

    Wreszcie przystąpiliśmy do tworzenia programów. Pierwszy dotyczył mycia zębów. Świetnie poradziliśmy sobie z tym zadaniem. Trochę trudniej było nam ułożyć plan na cały tydzień. Nie byliśmy jednogłośni, więc stworzenie go zajęło nam więcej czasu. 

    Chociaż MegaMisja już się skończyła, Psotnik pozostał z nami. Sprawia nam wiele radości. Dzięki poznanym aplikacjom i programowaniu, które realizujemy obecnie, możemy nadal rozwijać swoje cyfrowe kompetencje.

 

 

Zadanie 2

    Każdy z nas chciałby mieć takiego robota, który potrafi sprzątać. Zaoszczędziłby nam mnóstwo czasu i energii. Poza tym, moglibyśmy zająć się swoimi ulubionymi czynnościami, zamiast porządkować różne rzeczy. Tylko jak to zrobić?
    Natrudziliśmy się przy ułożeniu w odpowiedniej kolejności czynności wykonywanych przez roboty: Sambę, Berkosława i Gryzeldę. Wielokrotnie sprawdzaliśmy i zmienialiśmy kolejność kroków, aż wreszcie nam się udało. Wtedy bez trudu odgadliśmy czynności, które nasze roboty wykonują. Wymyśliliśmy też inne przykłady kodów, np. jeżeli jesteś głodny to weź chleb, zawsze sprzątaj (do odkurzacza), jeżeli pada deszcz to weź parasol, w przeciwnym razie czapkę z daszkiem.
    Najwięcej frajdy sprawiły nam zajęcia w grupach, gdy przygotowywaliśmy zagadkę dla drużyny przeciwnej. Naszym Programistycznym Skarbem były małe robociki, które wykonaliśmy na poprzednich zajęciach. Bawiliśmy się świetnie, ale nie pomyśleliśmy o tym, że każdy z nas ma inną długość kroku. Brakowało nam również innych poleceń, bo w pierwszej chwili chcieliśmy schować robota do szuflady. Była to dla nas nauczka na przyszłość.

 

 

Zadanie 3